Hallgrim Berg var for stutt tid sidan ute med ei samling islamkritiske tekster. Denne boki vekte straks åtgaum og Berg kom med i ei rad ordskifteprogram på fjernsynet. Dei fleste nordmennene som hev vore kritiske til islam hev vorte sette i bås, men det er ikkje like lett med Hallgrim Berg. Frp-arane er gjenom tvo tiår vortne karrikerte som innvandrarfiendslege og framandfiendslege. Dei som hev vore endå meir kritiske hev vorte knytte upp til nazistiske kringvære. Resten av politikarane som vil plassera seg på høgresida hev vore redde for å trakka dei politiske korrekte journalistane på tærne. Fåren for å verta uthengd som tvilsam innvandrarmotstandar er stor når etterrøkjingar syner at 75 prosent av journalistane høyrer heime på vinstresida i norsk politikk.

Berg er ingen lettvektar - han hev sete på Stortinget i åravis og hev vore med i Europarådet. Han vart rekna som ein representant for bunadshøgre då han var på sitt meste markerte som politikar på 1980-talet. Det var på den tidi då ein høgrepolitikar arbeidde meir ihuga for nynorsken enn mange andre politikarar hev gjort både fyrr og seinare. Serleg hadde Berg nynorsk på pengesetlane og myntane som ei fanesak.

Berg hev dessutan lenge vore ein kritikar av islamske krefter som vil gjera islam til dominerande religion i Europa. Alt på 1990-talet uttala han seg kvasst imot å leggja tilhøvi til rettes for noko slikt. Han dukka fram att og vart kjend som islamkritikar då Oriana Fallaci drog utsegnene hans frå 1990-talet framatt i ei av bøkene ho skreiv etter sjølvmordsåtaki i USA. Fallaci skrytte uhemja av Berg som ein uredd forsvarar av den kristne europeiske tradisjonen.

No er Berg sjølv ute som bokskribent. Berg tek utangspunkt i ein umfemnande islamkritisk litteratur. Etter 2001 hev det visseleg kome eit ras av slike bøker. Det er bøker av folk som hev vore muslimar og som hev vorte kristne. Det er bøker av fagfolk som gjeng inn på islam frå historiske eller religionsfaglege innfallsvinklar. Eller det er bøker frå folk som vil fremja politisk kritikk ved ulike sidor av islam.

Berg ser fyre seg den islamske reaksjonen mot vesten som noko som tok til på 1970-talet. Då vilde dei arabiske landi få til eit samarbeid med vesten når det galdt å fremja islams status i Europa. Dei arabiske landi pressa fram eit oljekartell, og med oljekrisa midt på 1970-talet vart det klårt for alle at dei arabiske landi ikkje lenger kunde utnyttast som billege råvareleverandørar. Dei vilde ha full pris og gjenom ymse politiske fora vart det lagt grunnlag for å gjeva eit mest eintydelegt positivt bilete av islam som religion.

Berg avviser at det her er snakk um nokon konspirasjon. Det er ope press frå dei arabiske landi og passivitet frå dei europeiske landi som hev gjort at vesten lenge hev late vera å sjå alle dei kritiske sidone som kann og bør understrekast når det gjeld islam.

Etter 2001 er det eit land som hev innsett kva som må til for å verja dei kristne, humanistiske og demokratiske verdiane som me er byrge av, og det er USA. Berg er sers vyrk av USA, og han ser på sambandet millom Europa og USA som ubrytande dersom ein skal halda fram med å tru på og verna um dei verdiane me alle er glade i. USA er eit land der folk er arbeidsame, rike på tildriv, ikkje redde for å verja seg militært og i stand til å taka ordskifte som det er tabu å taka i Europa.

Europearane må læra av amerikanarane og halda uppe sambandet med deim. Trugsmålet frå islam er mangesidugt. Oljevåpenet, innvandring, sterk vektleggjing av barnefødslar som våpen mot barnefatige europearar, sjølvmordsbombeåtak og trugsmål um åtak med massedråpsvåpen av kjemisk og biologisk slag. Dessutan krav um byggjing av moskear og etablering av moskeforsamlingar og aller helst frå sume krav um innføring av islamsk lov.

Vestlege og austlege verdiar kolliderar òg når det gjeld syn på religiøse avvik og jamstelling millom kyni. Og ikkje minst når det gjeld synet på rett til å skifta religion. Det hev vore tala mykje um Jehovas vitne og den sekteriske praksisen der. Dei som fell utanfor vert utstøytte frå familie og vener. Det same skjer med muslimane, men her kann det jamvel vera tala um æresdråp i mange høve. Ayaan Hirsi Ali er ei av dei som hev upplivt korleis det kjennest å vera nøydd til å flykta frå huslyden sin og skapa seg eit nytt tilvære. Det var ikkje nokor lett uppgåva og Berg hev den største vyrdnaden for henne.

Kort og godt er det fundamentale skilnader i verdisyn millom kristne og muslimar. Til dømes gjev me kristne løyve til at det vert bygde moskear, medan muslimane på det jamne aldri godtek nybyggjing av kyrkjor. Det vert tala mykje um krosstogi, men lite um den religiøse nedknusingi som islam stod for i hundreåri fyreåt. Den skampletten vil nok muslimane ikkje kjennast ved som noko anna enn ein siger yver dei vantru.

Berg er politikaren som ser korleis einskilde politiske saker gjeng saman til ein heilskap. Han understrekar at det er viktig å taka vare på tradisjonelle familieverdiar, nøgsemd, hardt arbeid og liknande. Soleis gjeng han inn i ein solid verdikonservativ tradisjon, og det er vandt å segja seg usamd med honom.

Berg er innum dei mange norske familiane som på ein eller annan måte hev familierøter yver til USA. Det er takksemd som burde fylla mange nordmenn for at brør og systrer av vore forfedrar fekk koma til eit land der dei fann seg betre til rette enn i Noreg. Gjenom desse slektningane fjerne eller nære hev me kulturelle band som er verdfulle.

Boki er stila som brev til fridomsgudinna i USA, og sume tider vert ho nok farga av å vera vel einsretta. Berg er likevel ein moderat mann i alle måtar, undanteke når han legg fram kjærleiken sin til fridomsgudinna. Dessutan må ein spyrja seg um ein ikkje med ein kritisk gjenomgang hadde skore inn på og strama upp manus nokre hakk. Det er ikkje lett å sjå dei tematiske einskildmomenti i boki og ikkje sjeldan fær lesaren tokken av at Berg er innum noko som han hev sagt fyrr. Men det store og verdfulle er den totale brodden mot dei politisk korrekte. Det er altfor mange NRK-journalistar som nyttar nyhendesendingane som reine skuleringslægre i sosialisitisk propaganda. Berg er langt meir moderat i motsett leid, men nokre gonger set han skåpet der det skal og bør stå, jamvel um dei som trur på dei norske journalistane berre ristar vantrugne på hovudet eller stemplar han som kjettar. Det er kannhenda den største verdien med boki åt Berg. Det er å ynskja at Berg fær høve til å skriva fleire bøker, men at han då fær meir tid og høve til å vøla på manuset i større mun enn det han hev havt denne gongen.